Valkerij betekent het jagen met een afgerichte roofvogel op hun natuurlijke prooi.
Van het moment dat de vogel gelost wordt, neemt de natuur het over en hangt de slaagkans af van de vitaliteit tussen roofdier en prooidier. Het enige waar wij deel in hebben is dat we de angst voor de mens hebben ontnomen, verder doet de vogel net hetzelfde als zijn wilde broer in de natuur.
De valkerij groeide uit van een jachtmethode tot een sport. De oorsprong van de valkerij is onder het stof der eeuwen verborgen, maar ligt vermoedelijk in het nabije, Midden of Verre Oosten en is waarschijnlijk ontstaan in 2000 v.C.
De levensstijl van de nomadische volkeren van Azië leende zich bij uitstek voor de valkerij. Het gebruik van valken en arenden was een doeltreffender methode om vlees te vangen dan de primitieve bogen of speren. In India werd de valkerij beoefend vermoedelijk in de 2de eeuw na.Chr., zij bereikte haar grootste populariteit met het binnendringen van de islam in de 14de eeuw. In China stammen de oudste verwijzingen uit 680 v.Chr. in het koninkrijk Tsjo.
De valkerij bestond al in het middellandse zeegebied rond 400 na.Chr., toen een oude schrijver het verlangen uit zijn jeugd verwoorde als ‘een snelle hond en een prachtige havik’.
In de middeleeuwen hadden koningen en kasteelheren vaste valkeniers in dienst. Ook waren deze valkeniers steeds uitgenodigd met hun roofvogel op verschillende festiviteiten.
